Aan mijn ouders
Nu ik uit uw huis ben, en weg en wekelijks geworden / woon ik dieper in u nu, buiten bereik / van uw vangende armen, maar in de warmte / van uw weldoend hart.
Is het hard geweest, was het bitter en verbitterend, / het is voorbij. / Ik weet wel, het woont nog in ons, zal nooit / geheel verleden zijn, kleeft aan onze wanden / waar het wonden maakte, / ons zelf verwonderde.
Maar met het harde, het kappende en zachte / zijn wij, zoals de leer ons zegt, gestorven / en in en voor elkaar, en vrij, / uiteindelijk geboren.
bron foto: demorgen.be
Jotie ‘ t Hooft (1956 – 1977)
Uit: Verzamelde gedichten, 1987
