Troost
Stel dat de avond niet zou vallen / en dat het moeizame gedoe / dat wij bedrijven met ons allen / zou doorgaan tot oneindig toe.
Ach kind, het maakt me nu al moe, / wanneer ik aan de duizendtallen / verdrietjes denk die waar en hoe / ook jou nog zullen overvallen.
Wees maar tevreden dat het komt, / het nu nog zo gevreesde einde / aan al ons nutteloos getob.
Denk je eens in: eenmaal verdwijnt de / ellende; het gelul verstomt; / mijn lief, verheug je er maar op.
bron foto: tzum.info
J.P. Rawie (1951, Scheveningen)
Uit: Kwade trouw, Bert Bakker Amsterdam, 1986
