Over Bob Dylan (1941, Duluth, USA) valt veel te vertellen. Dat het een idool was van mijn broer. Dat Dylan van folk overstapte naar de electrische versie = rock; dat die stap een schandaal was. Dat Dylan met zijn protestsongs stem gaf aan een hele generatie. Dat hij onvoorspelbaar is. Zijn geheel eigen weg gaat en daarbij baanbrekend was. Dat hij country en blues omarmde toen dat niet sexy was. Dat hij in de Here ging, terwijl niemand dat verwachtte. Dat hij kon croonen. Maar in alles was Dylan revolutionair, eigengereid en van grote invloed op singer-songwriters. Zijn teksten waren Nobelprijs-waardig, zo bleek. Daarom dit eerbetoon.
