Vroman: zoals water

Zoals water

Ik had, zo meen ik, vele eeuwen / een huis op de stille oceaan, / kon soms het schateren der meeuwen / voortspelend en weg horen gaan.

In de eerste honderd jaar / steeg het waterhelder water, / wies de moezelwijn uit de kelder, / en van daar, honderd jaar later,

steeg het over mijn tafelblad, / fonkelde op duizenden manieren / in de zon en alle papieren / die ik om mij heen had drijven / dreven naar de horizon.

Honderd jaar later bewoog mijn haar / en er was nooit meer wind.

Vreemd dat ik mij nu weer in leven vind / na nogmaals honderd jaar, / met wijn en werk en de tijd die klimt / uit de kelder en van daar.

Uit: Gedichten, vroeger en latere, Querido Amsterdam, 1949

Vroman geschilderd door B. Boorsma; bron illustratie: literatuurmuseum.nl

Leo Vroman (1915-2014, Gouda)