Tom Lanoye Dicht de Dag

bron beeld: ccmaasmechelen.be

Liquid paper

Natuurlijk hebben we schrik, en denken / dat het beter is er niet meer aan te / denken. Zodat we alleen maar lachend schenken / liefde, wijn, eindeloze nachten zonder schaamte,

niet om genot dat vroeger nog verboden / was, maar om genot dat later / onmogelijk zal worden. Wij zijn de doden / van morgen. Opnieuw aarde en water.

Natuurlijk hebben we angst. Het valt voor, / wanneer we vrijen, dat ik de zachte lijn / bekijk van een borst, je linkse. Dan, daardoor,

ben ik het bangst. Mijn handen zijn / machteloos en tijdelijk. Liefde, ik weet het, / duurt het langst. Maar ik vergeet het

soms.

uit: in de piste. Gedichten, Prometheus Amsterdam, 1984

Tom Lanoye (1958, Sint-Niklaas, Bel)