Jan Brokken over het waarom van lezen

bron beeld: sallandcentraal.nl

Toch, zeg ik, toch heb ik me vaak afgevraagd waarom je zoveel las.

In zijn gebrom meen ik afkeuring te beluisteren.

Het enige wat me verbaasd heeft is dat de mensen zo weinig lezen. Ik ben normaal, de anderen niet. Ik ben een gewoon mens… nieuwsgierig… altijd op zoek naar andere werelden… andere meningen. Wat is daar nou vreemd aan? Ik heb nooit gevonden dat ik véél las. Duizenden meesterwerken zijn aan mij voorbij gegaan. Wie leest, voelt al snel spijt over wat hij allemaal gemist heeft. Als je jong bent, denk je die achterstand in te kunnen halen, maar het is onbegonnen werk.

Je verveelde je. Dat is het. Je verveelde je hier in het dorp.

Ach welnee.

Hij neemt een trekje van zijn sigaret. Zijn ogen lichten op.

In boeken wordt geconcentreerd gepraat, dat heeft me altijd aangesproken. Aan een beetje boek heeft een schrijver een jaar gewerkt. In één avond consumeer je de vrucht van een jaar denken. Een kwestie van ongeduldigheid. Aan pietpraat heb ik altijd een hekel gehad. In boeken wordt natuurlijk ook wel eens geouwehoerd, maar lulkoek kun je overslaan. Geen vrijer mens dan een lezer. Een lezer is eigenlijk een onbehouwen type. Bevalt het boek niet? Weg ermee. Terwijl je een zwetsende bezoeker niet direct de deur kunt wijzen.

In de kamer is het naar stof gaan ruiken. Weer tikt de hagel tegen het raam.

Ik denk dat je ontevreden was. Ontevreden over het leven.

uit: de zee van vroeger, Atlas Amsterdam, 1996

Jan Brokken (1949, Leiden)