bron beeld: imdb.com
Een man komt bij de dokter en heeft pijn. De dokter onderzoekt hem maar kan niets vinden. Schrijver en journalist Damon Runyon (1880-1946) weet wat er dan kan gebeuren.
Hoe voelen we ons vandaag? vraagt de dokter aan de man tijdens het volgende bezoek van de man. De dokter neemt de injecties niet zelf, dus heeft geen reden om zichzelf te betrekken in het lijden van de man met dat ‘we’.
Dokter, zegt de man, de pijn is nog steeds niet weg. Ik voel me niet zo lekker.
Nu schrijft de dokter de man een strikt dieet voor. Hij vertelt hem te stoppen met roken en drinken en met alle andere dingen waar de man plezier aan beleeft.
Dokter, zegt de man, de pijn is nog niet weg.
De dokter begint zich te ergeren aan de houding van de man. Hij begint alleen al aan de aanblik van de bek van de man een hekel te krijgen. Zij assistenten ook. Ze kijken elkaar veelbetekenend aan als hij voor zijn behandelingen verschijnt.
Als de vrienden van de man de dokter vragen wat er met de man aan de hand is, haalt de dokter zijn schouders op. Hij tuit zijn lippen. Hij glimlacht een beetje. Hij zegt met zoveel woorden dat er met de man niets aan de hand is.
Iemand ziet de man als hij een van de pillen neemt die de dokter hem heeft voorgeschreven.
Hij neemt altijd de pillen in, merkt diegene op die hem de pillen zag nemen. Hij is een hypochonder. Zijn dokter kan niet vinden wat er met hem aan de hand is.
Als de man er nu eens een tijdje tussenuit gaat en vrijgezel blijft, dan verkeert hij nog niet in zulke slechte omstandigheden, maar als hij de pech heeft getrouwd te zijn zit hij flink in de puree want zijn vrouw en familie zijn er nog moeilijker van te overtuigen dat hij pijn heeft dan de dokter. Zij eregeren zich nog meer aan zijn houding dan de dokter.
Die pijn is nog steeds niet over, zegt de man tegen zijn vrouw.
Dat verbeeldt je je gewoon maar, zegt ze. Je hebt er nooit beter uitgezien. je moet niet meteen toegeven aan elk passerend pijntje. bedenk hoeveel er geleden wordt in de wereld. Ik ben degene die eigenlijk in bed zou moeten liggen.
Ik voel me niet zo lekker, zegt de man.
Onzin, zegt zijn vrouw.
Dus de man legt zich er eindelijk bij neer en geeft de geest. Hij sterft zomaar. Zijn vrouw en familie zijn verbaasd, en verontwaardigd.
Nou, zeggen de vrienden van de man. Hij zag er bepaald niet goed uit toen hij de laatste keer hier was en hij klaagde ook over pijn. Er moet bovendien iets fundamenteels mis zijn geweest met de ouwe jongen.
De dokter is enigszins gepikeerd over dat de man op deze manier is gestorven.
uit: from firt to last, Constable Londen, 1990; vertaling Arnan Oberski
Damon Runyon (1880-1946, USA)
Remy in Wonderland 