Jean-Léon Gérôme (1824-1904, Frans) was een Franse schilder en beeldhouwer. Hij weigerde mee te gaan in het door Monet en Manet begonnen Impressionisme en trachtte vast te houden aan de traditie van het Franse Neoclassicisme. Veel van zijn werk ademt een historische, oriëntalistische sfeer.
Jean-Léon Gérôme wordt verweten een kunstenaar te zijn zonder herkenbaar handschrift waarin zijn artistieke persoonlijkheid afleesbaar is. Gërôme was in technische zin een beter schilder dan veel van zijn leeftijdgenoten. Hij gaf veertig jaar les aan een paar duizend studenten, maar kreeg nooit een overzichtstentoonstelling tijdens zijn leven.
Zijn schilderijen zijn een soort fata morgana’s. Het zijn voorstellingen die uitnodigen tot een gretige absorptie, een behoefte om alles te bekijken, elk detail in je op te nemen; het zijn een soort visuele lekkernijen.
Het ontbrak Gérôme aan een gebrek, aan iets dat moest worden opgelost, iets waar alle krachten voor gebundeld moesten worden. Hoe paradoxaal ook, in de kunst is dat tot op zekere hoogte een nadeel.
Hij was groot in datgene waar de kunst van die eeuw het best in was: in de evocatie, de rijkdom en de verbeelding.
fragmenten uit: het feest achter de gordijnen, schilders van de 19-de eeuw – Mariëtte Haveman, Kunst en Schrijven Lochem, 2011
Remy in Wonderland 