Twee beeldhouwers wiens werk oproept tot beschouwen. Bij Cristina Córdova gaat het om zaken als: geslacht, ras, schoonheid en macht. Bij Willy Vergener komt vervuiling en aantasting van ons milieu aan de orde. Córdova maakt haar sculpturen van klei; Vergener snijdt zijn beelden uit hout.
Cristina Córdova (1976, USA) komt oorspronkelijk uit Puerto Rico en maakt figuratieve beelden die de grens verkennen tussen het materiaal en wat het bij de kijker oproept. Door haar Latijns-Amerikaanse opvoeding gedreven bevraagt haar werk sociaal-culturele opvattingen over zaken als: geslacht, ras, schoonheid en macht.
De beelden zijn levenloos, drukken toch aanwezigheid uit en kunnen een spiegel zijn voor onze diepste verlangens en onze doelen, aldus de Amerikaanse.
Willy Verginer (1957, It) maakt hyperrealistische gebeitelde houten sculpturen die even aangrijpend als absurdistisch zijn. Verginer’s precieze sculpturen tonen mensen en dieren in situaties die verwijzen naar spanningen tussen natuur en mens. De moeizame relatie tussen de hedendaagse industrie en het landelijke dierenleven zijn een veel voorkomend motief in zijn werk, net als een grafische afbakening in kleur. Verginers werken geven commentaar op hedendaagse vervuiling en aantasting van het milieu en betrekken menselijke proefpersonen als passieve waarnemers of zelfs actieve bijdragers aan deze vernietiging.
Remy in Wonderland 
Bij sommige beelden moet je wel twee keer kijken maar ze zijn allemaal intrigerend
LikeLike
En vooral eigentijds vond ik. Dit soort beelden zijn nauwelijks voorstelbaar in vroegere tijden omdat ze verwijzen naar moderne kwesties.
LikeLike