Herman Kruyder (1881-1935, Lage Vuursche) rekenen we tot de expressionisten. Zijn werk zet de toeschouwer vaak op het verkeerde been. Bij nadere beschouwing vinden we wreedheden en wanklanken, die met kinderlijke verwondering zijn neergezet. Kruyder worstelde met zichzelf en zijn omgeving. In zijn schilderijen komt de dreiging vaak van buitenaf en is er verwarring over het paradijs dat verloren dreigt te gaan.
Hugo Kaagman (1955, Haarlem) maakt punk art. Groeide op in de graffiti-scene en werd beroemd en bekend met zijn Delfts blauwe tegels, die geen tegels waren maar doeken van schilderslinnen. In de jaren 80 van de vorige eeuw was graffiti-kunst hot. De gevestigde orde van de kunstwereld nodigde straatkunstenaars uit in galerie en museum te komen tonen wat hun werk inhield. Kaagman maakte sjablonen van verschillende motieven uit diverse culturen die hij combineerde tot grotere voorstellingen. Hij ontdekte daarbij ook zijn eigen Holland en dat leidde tot de befaamde Delfts-blauwe doeken.
Pieter Rudolph Kleyn (1785-1816, Hoge Zwaluwe) heeft een klein oeuvre omdat hij op jonge leeftijd sneuvelde in de Slag bij Quatre Bras. De jonge schilder sloot zich aan bij het leger van Willem I, dat tegen de Franse overheerser (Napoleon) vocht. Er worden met zekerheid 3 werken aan hem toegeschreven, waarvan het bijgaande er één van is. Aan dit werk is een uitgebreide studie van de natuur vooraf gegaan. Het werk is opvallend ruimtelijk en licht. Onervarenheid leidde ertoe dat er een foutje insloop: uitbundige schaduwpartijen bij een bewolkte hemel.
Toon Kelder (1894-1973, Rotterdam) kende verschillende overgangen in zijn werk. Tot de jaren 30 schilderde hij doeken die braaf en donker waren, passend bij de Bergense School. Na de Tweede Wereldoorlog schilderde hij nog maaar zelden en waren zijn werken of streng abstract of gebruikte hij gouache. Het beste werk ontstond in de tussenliggende periode: helderde tinten, diffuse kleurovergangen waardoor een dromerige en mysterieuze sfeer ontstond.
Remy in Wonderland 